EINSTEIN VERLIEFD

 

 

 

Het is bekend dat Albert Einstein een gevoelsmens was, sentimenteel en openstaand voor al wat mooi is, schoon, goed en waar. Ooit bezocht ik in Jeruzalem de universiteitsbibliotheek en de conservator bracht mij naar een archief met brieven van Einstein, waaronder een gedicht aan de Belgische koningin Elisabeth. Met onze koningin speelde de grote geleerde vaak muziek als hij in Brussel vertoefde. Mijn oog viel op een brief van Einstein aan Elisabeth, die begon als een liefdesbrief:  “Mein sehr geliebte Elisabeth, ….”  Maar ook meer uitgesproken liefdesbrieven aan andere dames werden er bewaard. Onderstaand gedicht was nog niet gevonden maar had Einstein wellicht kunnen schrijven.

  

Ik schenk je mijn heelal

dat ik heb uitgedacht.

Mijn galaxieën zijn voor jou,

mijn dromerige sterrenbeelden,

zijn voor jou waarvan ik zozeer hou,

omdat ik weet en heb begrepen

dat ook zij zo van je houden,

maar veel minder dan ik van jou,

van je ogen, van je glimlach

van je meerminlange haren,

als die van de kometen

aan het verzilverd firmament.

Ik schenk je mijn formules,

mijn magische getallen,

mijn kosmologische constante,

en mijn  e=mc2

maar geen enkele zal in cijfers kunnen vatten

wat liefde te betekenen heeft

en hoezeer ik van je hou.

Mijn nieuwe wereldbeeld bied ik je aan,

waarin de kracht van licht

al wat bestaat, verheft tot  relativiteit,

behalve jou, mijn liefste superlatiefste

omdat ik zozeer van je hou.

Je bent van sterrenstof  gemaakt.

Daardoor word je een absolute kracht

waarin de zwaartekracht

een kromming is van tijd en ruimte.

Aan jou schenk ik mijn lichtsnelheid;

zij is mijn absolute waarde,

mijn allergrootste schat,

die ik je toevertrouw,

vertrouwelijk, getrouw,

omdat ik zielsveel van je hou.

 

Mark Eyskens