ALS OOIT DE OCHTEND VALT
Oudere mensen hebben wel eens de indruk dat de ochtend 'valt' zoals de avond, omdat voor hen, naarmate de jaren vorderen, de avonden langer en de ochtenden korter en vooral schaarser worden. Dan is het voor hen de hoogste tijd om niet alleen de spreekwoordelijke fakkel maar ook de sleutel van de stad aan de jongere generatie door te geven.
Als ooit de ochtend valt over de stad
en de ochtendklaarte vaardig wordt en dat
van alle nachten slechts de schaduw blijft,
van alle angsten slechts de engte blijft,
die het gemoed benauwt wanneer het stiller wordt,
en wij de uren horen en de tijd die schort.
Als ooit een ochtend valt die alles wit moet maken
met de witheid van het licht, dat alles nieuw kan maken,
als de stad opnieuw een woonstad is geworden
en niet langer weenstad voor de horden,
waar de waarheid wordt gesticht en doorgegeven,
die de weg is en het leven.
Dan zal ik je de sleutel en het zegel geven,
het handvest en het zwaard aan jou die wordt gedreven,
maar geen heilige bent en geen ridder van de graal,
wel een vrijheidsstrijder die aan’t avondmaal
de kaars der hoop ontsteekt, die brandt
waaneer het duister wordt, vermetele vagant,
met rond de tafel de genode jonge gasten
en het lichterlaaie van de vlam, die hun albasten
gezichten bespiegelend doorschijnend maakt.
Dan mag de dag verwelken, als de vlam maar waakt,
dan valt geen avond meer over de surreële stad ...
ME